Pemberontak Terbesar.

"DID YOU?" -Soalan Yassin- Gahaha.

Salam..

Myihihi. Entri yang saya sebutkan wahai Yassin. Sy cakap akan huraikan di blog kan~ Well, this is it. Panjang tau neh. Bagus ambil sedia neh makanan n minuman. Pigi sedia tandas kalau mau. Saya tidak suka orang lain walk away semasa sy sedang bercerita. (KOH. MIKIRAYOU.)

Parents VS children. Face it guys, we'll never win this battle. HAHA.

Seriously, to be honest, mungkin bukan completely honest. Tapi seriously, ini la apa yg sy rasa sekarang. Mungkin ramai neh yang baca entri2 sy sebelum neh yang agak, hurm, emo. Emo2 la kenen sebab nda dapat buat pilihan sendiri. Like just memenuhi permintaan family. Well, I wanna say that selepas setahun setengah sy di sini, that's all bullsh.. Sorry, mari kita bersopan sedikit. Itu semuanya karut-marut. HAHA.

Well, I'm not saying yang sy menipu bila sy taip benda tuh dulu. Cuma, things change man. Perasaan untuk certain situation pun berubah neh. And satu benda lagi, perspektif makin luas, kaca mata tidak menghalang view sy. HAHAHAHAHAHAH! (GOSH, WHAT A COLD JOKE.) Itu benda yang kita kena terima la. Sy taip dulu tuh, waktu jiwa masih memberontak. Waktu emo gila2. Now that I oredi tenang2 sikit (GOSH, IT TOOK YOU 1 AND A HALF YEAR?! GOSH. AGAIN, GOSH.) maka sy dapatla memahami certain things yang sy x pernah sangka sy faham dalam keadaan yang chaos macam neh. Well, at least for me.

X tahu antara dua kenen2.

Jiwa remaja, biasalah. Ehem, I'm not talking on behalf of semua remaja tau. Sy cuma cakap pasal sy sendiri. Seriously, sy la pemberontak terbesar waktu zaman sekolah menengah dolu2. Hati tuh bah, balik2 rasa mau melawan neh. Mungkin x cakap la.. Tapi tuh hentakan kaki menunjukkan pemberontakan tuh, koohh.. Bunyi dia, kalah anak gajah. Muncung pun panjang sampai bleh sangkut kain sdah neh. Serius.

Anak gajah kiut wehh~

Itu di rumah, yang pura2 anak baik lagi. Kalau di sekolah lagi la.. Bawa kawan2 singgah di pondok, bercerita2 sambil merokok2, lepas tuh planning2 mau pigi sound2 orang. Okay. Saya tipu. Haha. Sy budak baik juga bah *x tau malu* cuma sy mulut jahat n kuat menunjukkan ketidakpuashatian ja. Sy rasa starting tuh la muncul perasaan mau jadi lawyer nih dalam diri. SERIUS-MERIUS. Sy pernah menyimpan hasrat menjadi peguam. Haha. EHH.. Wait, sound orang and memukul orang macam pernah oo...

Konfius beb. Can you help me?

Seriously, masa sekolah menengah dulu kan, sy masuk matrik pun sebab semua orang masuk matrik. *what a robot...* Sudah kena set la di minda semua kami2 dulu kenen. Lepas habis, terus masuk matrik. Guru2 pun, mengajar kami dengan harapan keputusan kami cukup untuk melayakkan kami masuk matrik. Hakikatnya? Apa sangat masuk matrik? Serius, bukan sy cakap masuk matrik nda bek. Tapi kan.. Kalau kamu sudah ada kerjaya pilihan awal2, why not ambil diploma terus? Serius, masa masuk matrik dulu, sy anggap tahun tuh tahun bermain2. Anggap tahun tuh tahun untuk relax. Sampai berkarat neh otak sy di sana. Tidak kena guna langsung. That explain my ke-lembab-an sekarang. LAM-PI kan...... Satu2nya yang best sana, angkat air (sudahla sy tingkat 4).. Yah, best, memang sangat best.

ANYWAY. Sy rasa sy belum masuk isi lagi.. Masa masuk matrik hari tu, sebenarnya, sy ada isi bah borang masuk maktab. YES. I DID. Tapi sy tidak tersenarai pun dalam senarai temuduga. Turn out, sy salah isi borang. Padahal masa tuh, seriously, semangat berkobar-kobar neh mau masuk maktab. Since I don't have anywhere else to go, sy pun masuk la matrik...

Eyes like warriors~

Akhirnya, yalah. Sy masuk matrik dan alhamdulillah berjaya juga melalui fasa itu. Serius. Pengalaman pertama tinggal di asrama sepatutnya sesuatu yang baik. Tapi, hidup PENUH DUGAAN neh di sana. Sy x juga menyesal atau rasa left out (at least sekarang) sebab lambat setahun berbanding kamurang2. Sebab banyak valuable things yang sy gained neh dari matrik. 1 lesson yang paling sy treasure, I learn to shut my mouth bila perlu. Well, bukan sy apply all the tym. Masih becok juga, but at least diam sket la dari dulu.. (Now you must be wondering how much more annoying I can be... Kan?) Kalau sy nda masuk matrik, confirm2 sy kena label junior mulut laser *walaupun hakikatnya, sekarang neh pun x jauh beza sangat punnnn* TAPII.. Yalah, pengalaman membuatkan sy tougher.

"I know I'm cute wehhh.. Cuma, eh, teda cuma2. Sy memang kiut."

Kata si kucing. GAHAHA.

Seriously, sekarang nih kan, fikir balik. Saya yang dengan gaya kuat memberontak and always work hard untuk dapat apa yang sy mau neh, MUSTAHIL... AMAT MUSTAHIL sy tunduk macam tuh ja dengan apa yang parent sy mau. Kalau sy sendiri *I mean in my heart* xda rasa sudi walau sekelumit pun mau masuk maktab neh, MUSTAHIL dorang akan berjaya kasi yakin sy. Yah. Sy kan perempuan yang keras hati. Kalau sy rasa permintaan dorg tuh x make sense, and sy langsung TAK HINGIN mau masuk, memang xkan sy berada di sini hari nih. SERIUS-MERIUS. Atas sebab itula, sy yakin yang diri kita sendiri yang sebenarnya buat keputusan terakhir. What we wanna be, tapi parent kita.. Kita x patut abaikan pendapat dorg. Sebab, dorang yang lahirkan kita, besarkan kita, didik kita.. Like, kalau diri kita sendiri mau mengaku yang teda orang lebih memahami diri kita berbanding diri sendiri pun, HEYY, dorang melihat kita membesar ok. Ini untuk kes saya. Jadi sy hormati pendapat dorg laa.. Lagipun, sy percaya dorang lebih banyak makan garam baa.. Satu lagi sebab, sebab sy sendiri mengalami masalah untuk buat keputusan tym tuh. I really dunno apa yang sy mau dan sy x rasa sekarang neh sy sudah tau apa yang sy mau.

But then, again, kalau kita betul2 x mau, teda yang dapat paksa kita.. Kan?

Amazing eyes. Nope, saya x marah~

ANYWAYY. Memandangkan pilihan sudah dibuat, sy cuma boleh buat yang terbaik out of what I have la. Menyesal? SERIOUSLY? YEAH. Ada la sikit, persoalan "what if" tuh memang x bleh blah laa.. What if sy masuk U dulu instead of maktab? Answer: Saya x akan experience benda2 yang sy experience di sini, sy x akan berjumpa dengan orang2 yang wonderful macam kamu suma, sy xkan ada pengalaman pahit n manis sini yang membantu dalam proses tumbesaran fizikal *I'm fat but I'm OK.* Tapi, seriously, kalau sy masuk U pun, saya akan berhadapan dengan soalan "WHAT IF" tuh juga kan? "What if sy masuk maktab instead of masuk U?" Gosh. Itulah benda2 yang berada di luar pemikiran kita. Bersyukur ja la dengan apa yang diberi instead of memikirkan soalan "what if" itu kan? Lagipun, sy rasa, parent sy bagi option yang baik watt? Thanks to mom and dad. Sy anak kurang ajar selalu brought pain ja sama kamu.. Sy x tau macam mana pun mau balas budi yang sy banyak berhutang. Kita main game "No Charge", mau ka? HIHIHI.

Be grateful n appreciate things that you have instead of grieving for those things yang kamu x pernah miliki pun. Mesti kamu dapat senyum secantik saya. WAKAKAKKAKA! HEYY.. THIS IS FOXY AND JOLIEY BLOG WHATT?!! HAHA.