Pandangan Anda Terhadap Diri Sendiri Amat Penting: Malu Biar Bertempat.

Salam..

Saya sepatutnya sedang menyiapkan assignment Basic Math n tugasan bahasa Melayu.. Tapi.. Yalah, ke-addict-an terhadap meng-update blog membuatkan sy meletakkan benda yang kurang penting tu aside dulu. Yang penting, blog ber-update~ Kan? (KOH. Ni baruulaa...)

ANYWAYYY, this entry is about my first experience naik pentas baca sajak masa Form 1. It's darn embarassing, I must tell you. Rasanya, ramai yang pernah rasa pengalaman macam neh, tapi kann.. Rasanya, kamu x handle benda nih setidak-tahu-malu sy.. GAHAHA.

Seriously. I may be bad, but I'm perfectly good at it! Right? :)

Seriously, you wanna see my bad side? Nda tau laa, rasanya sy ignore ja orang tuh kali. Not worth my time untuk membenci pun. Kan?

Anyway.. Cerita pasal pengalaman mendeklamasi or more like MEMBACA sajak masa form 1 tuh, GOSH, it's darn embarassing! Saya kena tangkap muat ja baa jadi wakil kelas. Kan kalau x hantar wakil, kena kompaun. Yalah, skil mau pelajar ikut serta pertandingan anjuran sekolah kan. Sebenarnya, masa tuh, kelas kami sudah ada wakil baa. Tapi, dia bawa sy sekali sebab dia takut kalau pg seorang. TIPIKAL. Selalu macam tuh kan? Kita x berani kalau xda kawan. Mesti cari kawan sekali baru berani. *terasa*

Inilah quote terbaekkk! Thin Positive, Do Positive and Be Positive! Masa tu, ini la konsep yang sy apply.

Sy yang langsung xda pengalaman mendeklamasi sajak (yalah, dari SJK (c) kan.. Agak2 la.) pun ikut la si kawan neh dengan rasa yang amat tidak rela hati. Dia pun meyakinkan sy yang dia x pandai bersajak. Kamu bayangkan, hari tuh pertandingan, hari tuh juga sy tau sy perlu ikut sekali, mau tarik diri juga, tapi... Nama sudah kena hantar baa. Jadi, sy pun pinjam buku himpunan sajak kawan sy tuh n pilih randomly 1 sajak. GAHAHA. Sy yang x pandai, minta ajar la si kawan neh. Kamu tau apa tips dia bagi sy? "BACA SAJA." Gosh. It sure helped a lot! Lepas pilih sajak, kami pun pg dewan... KAMU TAHU APA THE GREATEST THING EVER? Sy ingatkan, kalau pg dewan, trus dapat la sy tgk dulu orang lain deklamasi sajak, jadi bleh la sy go with the flow kan? TURNED OUT, sy jadi PESERTA PERTAMA. GOSH. Terima kasih.

Kejadian yang amat memalukan. X sangka sy masih dapat hidup neh sampai skrg. GAHAHA. Semuanya thanks to gaya yang tidak tahu malu.

ANYWAYYYY... Mau dijadikan cerita, sy pun dengan muka tidak malu naik la atas pentas. BERGAGAR tuh jangan cakap la. Peluh pun sejuk gila neh terasa. Sambil sy naik, terasa semua orang tengok sy neh, dengan guru-guru yang jadi juri semua.. ALL EYES ON ME! Okey, but not in a good way. Lepas tuh, sempat lagi juri tuh tanya apa tajuk sajak saya, sy tergagap2 neh jawab. Lepas tuh, sy mula la deklamasi OPPSSS, BACA sajak sy.

Crowd scares me!

Sy pun baca ja la, sambil membayangkan sy sorang ja dalam dewan tuh. Dengan kata lain, SS (syok sendiri). Atokkk eii, seriously. Amat tidak tahu malu la, sy baca pun awal2 macam skil baca pantun, lepas tuh, sampai dua rangkap terakhir, sy baca laju2 baa, x sabar mau menghabiskan penderitaan! Setiap saat di atas pentas tuh, buat something yg sy x tahu-menahu langsung. Betul2 pengalaman yang memalukan. *berpeluh2 neh tiba2*

Hanya mampu deliver sambil tutup mata. Gosh. I'm embarrased.

Sekali, bila sampai turn peserta kedua, KOHHH. Punyalah. Masa tuh baru sy tahu apa tuh "mendeklamasi" sajak. All I was doing ialah MEMBACA sajak. Gosh. Sy rasa diri semakin kecil *rasa ja la* semakin lama sy dalam dewan tuh. Tapi, sy kena tunggu turn si kawan tuh dulu. Sebab dia minta tunggu kan. SAKKALLLII. Sampai turn si kawan tuh, DIA PALING MANTAP BAA. Punya men smart sy bilang dia deklamasi sajak dia. INI BIKIN PANAS INIH! Napa dia bawa sy kalau mcm tuh? GAHAHA. Seriously. Lepas habis ja dia deklamasi sajak dia, dengar la tepukan gemuruh. Kami mau balik kelas lepas tuh, tapi kena halang guru bah, sebab kena suruh tunggu untuk sesi penyampaian hadiah. Saya pun menahan malu laa, menebalkan muka untuk menunggu FOR NOTHING. Sebab sy tahu sy la pen"deklamasi" paling teruk hari tuh. WAHAHA. Kamu tau what is the good news? Kawan sy tuh menang first place.

Seriously, da quote above betul2 membantu. Kamu kena yakin! Kalau diri sendiri x yakin, mcm mana mau meyakinkan orang lain, kan?

ANYWAYYY, sy ambil semua tuh sebagai pengalaman. MALU? HECK YEAH! MEMANG LA BAA MALU!!! SAMPAI SEKARANG SY MALU LAGI, TAHU?! Tapi, yalah, semua benda perlukan satu permulaan, sy anggap ja sy bermula dengan pengalaman yg hurm, a bit rough. Tapi, yalah, at least I gained something new~ kan?

Bak kata bapa sy, malu biar bertempat. Betul la tuh, kalau proses pembelajaran pun mau malu, apa la yang kita terbelajar kan?

P/S: Lebih geram bila dapat tahu yang kawan sy tuh sebenarnya selalu wakil bersajak tym skolah rendah n dia memang selalu menang. GOSH. Embarassing. Tapi, sy berterima kasih juga sebab dia buka peluang untuk sy belajar something new (masa tu). >~

Geram~

AHAHA. Sudah sampai P/S tapi masih mau menulis lagi. Kamu mau tahu apa sajak sy hari tu? Ini...

Seuntai Kata Untuk Dirasa

Panas sudah membakar dada
suara usah menggegar sahaja
kalau benar membawa cita
di dalam senyap kumpulkan tenaga.

Ayam bertelur sekampung tahu
mengapa mesti kita begitu?
falsafah ubi diam berisi
mengapa tidak kita turuti?

Sekarang singkirkan semua bicara
sekarang kumpulkan tenaga raksasa
tiba saat berbunga merah
serentak mara kita bersama.